شاعرانه

گل در بر و می در کف و معشوق به کام است

سلطان جهانم به چنین روز غلام است

گو شمع میارید در این جمع که امشب 

در مجلس ما ماه رخ دوست تمام است

گوشم همه بر قول نی و نغمه چنگ است

چشمم همه بر لعل لب و گردش جام است

در مجلس ما عطر میامیز که ما را 

هر لحظه ز گیسوی تو خوش بوی مشام است

از چاشنی قند مگو هیچ و ز شکر

زآن رو که مرا از لب شیرین تو کام است

تا گنج غمت در دل ویرانه مقیم است

همواره مرا کوی خرابات مقام است

از ننگ چه گویی که مرا نام ز ننگ است

وز نام چه پرسی که مرا ننگ ز نام است

می خواره و سرگشته و رندیم و نظر باز 

وآن کس که چو ما نیست در این شهر کدام است؟! 

حافظ منشین بی می و معشوق زمانی

کایام گل و یاسمن و عید صیام است

حافظ