شاعرانه

دوش  در  مهتاب دیدم مجلسی از دور  مست

طفل مست و پیر مست و  مطرب و تنبور مست

ماه   داده  آسمان را  جرعه ای  زان  جام  و  می

ماه مست و مهر مست و سایه مست و نور مست

بوی  زان  می  چون  رسیده  بر  دماغ  بوستان

سبزه مست و آب مست و شاخ مست انگور مست

خورده رضوان  ساغری  از  دست ساقی الست

عرش مست و فرش مست و خلد مست و حور مست

زان طرف بزم  شهانه   از  شراب نیم جوش

تاج مست  و تخت  مست  و قیصر و  فغفور  مست

صوفیان جمعی نشسته  در مقام  بی خودی

خرقه مست و جُبّه مست و  شبلی و  منصور  مست

آن طرف جمعِ ملائک،  گشته ساقی جبرئیل

عرش مست و سدره مست و حشر مست و صور مست

شمس تبریزی  شده از جرعه ای مست و خراب

لاجرم   مست  است و  از گفتار خود معذور مست                                       

(منسوب به) مولانا