شاعرانه

دﺳﺖ ﺑﺮدار ازﯾﻦ ﻫﯿﮑﻞ ﻏﻢ 

ﮐﻪ ز وﯾﺮاﻧﯽ ﺧﻮﯾﺶ اﺳﺖ آﺑﺎد 

دﺳﺖ ﺑﺮدار ﮐﻪ ﺗﺎرﯾﮑﻢ و ﺳﺮد 

ﭼﻮن ﻓﺮو ﻣﺮدﻩ ﭼﺮاغ از دم ﺑﺎد 

دﺳﺖ ﺑﺮدار، ز ﺗﻮ در ﻋﺠﺒﻢ 

ﺑﻪ در ﺑﺴﺘﻪ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﻮﺑﯽ ﺳﺮ 

ﻧﯿﺴﺖ، ﻣﯽ داﻧﯽ، در ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺴﯽ 

ﺳﺮ ﻓﺮو ﻣﯽ ﮐﻮﺑﯽ ﺑﺎز ﺑﻪ در 

زﻧﺪﻩ، اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻏﻢ 

ﺧﻔﺘﻪ ام در ﺗﺎﺑﻮت 

ﺣﺮﻓﻬﺎ دارم در دل 

ﻣﯽ ﮔﺰم ﻟﺐ ﺑﻪ ﺳﮑﻮت 

دﺳﺖ ﺑﺮدار ﮐﻪ ﮔﺮ ﺧﺎﻣﻮﺷﻢ 

ﺑﺎ ﻟﺒﻢ ﻫﺮ ﻧﻔﺴﯽ ﻓﺮﯾﺎد اﺳﺖ...

احمد شاملو‌