شاعرانه

بار اول که دیدمت

هدیه ام برایت

چه بود؟

بجز زخم های کهنه !

که دیگر

هیچ رنگی از افتخار با خود نداشتند

زخم هایی که

چکه چکه

حسرت می چکید از آنها!

حیف !

نمی شود دوبار مرد

و این منم

مردی نیمه جان

در میانه جنگی نابرابر

تو با سلاح چشمانت

و من

زخمی و بی سلاح!

تسلیم....افتاده بر خاک!

حمید رسمتی