رویای من

من رؤیایی دارم، از جنسِ بیداری

رؤیای تسکینِ این دردِ تکراری

دردِ جهانی که از عشق تهی می‌شه
دردِ درختی که می‌خشکه از ریشه

دردِ یه کودک که تو چرخه‌ی کاره
یا دردِ اون زنِ که محکومِ آزاره

تعبیرِ این رؤیا درمونِ دردامه
درمونِ این دردا تعبیرِ رؤیامه
رؤیای من اینه: دنیای بی‌کینه
دنیای بی‌کینه... رؤیای من اینه

من رؤیایی دارم، رؤیای رنگارنگ
رؤیای دنیایی سبز و بدونِ جنگ

من رؤیایی دارم که غیرممکن نیست
دنیایی که پاکه از تابلوهای ایست

دنیایی که بمب و موشک نمی‌سازه
موشک روی خوابِ کودک نمی‌ندازه

دنیایی که تو اون زندونا تعطیلن
آدم‌ها به جرمِ پرسش نمی‌میرن.

تعبیرِ این رؤیا درمونِ دردامه
درمونِ این دردا تعبیرِ رؤیامه
رؤیای من اینه: دنیای بی‌کینه
دنیای بی‌کینه... رؤیای من اینه

من رؤیایی دارم، رؤیای آرامش
رؤیای دنیای بی‌مرز و بی‌ارتش

من رؤیایی دارم، رؤیای خوشبختی
رؤیای دنیایی بی‌نفرت و سختی

بی‌ترسِ سرنیزه، بی‌وحشتِ باطوم
هر آدمی شاد و هر ظالمی محکوم

دنیایی که توش پول اربابِ مردم نیست
قحطیِ لبخند و ایمان و گندم نیست

تعبیرِ این رؤیا درمونِ دردامه
درمونِ این دردا تعبیرِ رؤیامه
رؤیای من اینه دنیای بی‌کینه
دنیای بی‌کینه رؤیای من اینه

یغما گلرویی

ماه و ماهی

تو ماهی و من، ماهی این برکه ی کاشی

اندوه بزرگی ست، زمانی که نباشی!

آه از نفس پاک تو و، صبح نشابور

از چشم تو و، حجره ی فیروزه تراشی

پلکی بزن ای، مخزن اسرار، که هر بار

فیروزه و یاقوت، به آفاق بپاشی!

ای باد سبک سار! ، مرا بگذر و بگذار!

هشدار! ، که آرامش ما را، نخراشی

هرگز به تو دستم نرسد، ماه بلندم!

اندوه بزرگی ست، چه باشی چه نباشی

علیرضا بدیع

نجات

اما اگر هیچ چیز

نتواند ما را از مرگ برهاند

لااقل "عشق"

از زندگی نجاتمان خواهد داد ...

 پابلو نرودا