سخت است قلم باشی و دلتنگ نباشی...
با تیغ مدارا کنی و سنگ نباشی...
سخت است دلت را بتراشند و بخندی...
هی با تو بجنگند و تو در جنگ نباشی...
از درد دل شاعر عاشق بنویسی...
با مردم صد رنگ هماهنگ نباشی...
مانند قلم تکیه به یک پا کنی اما...
هنگام رسیدن به خودت لنگ نباشی...
سخت است بدانی و لب از لب نگشایی...
سخت است خودت باشی و بی رنگ نباشی...
وقتی که قلم داد به من حضرت استاد...
می گفت خدا خواسته دلتنگ نباشی...
نغمه مستشار نظامی
مرا حیران تر از حیران تر از حیران پذیرفتی
تو را گریان تر از گریان تر از گریان صدا کردم
دلم تنهاتر از تنها تر از تنهاییت را دید
تو را یکتا لقب دادم ،تو را عرفان صدا کردم
کجایی ساحل آرامش دریای طوفانی
پریشان بودم ای دریا تو را طوفان صدا کردم
تو را در تابش بی خواهش خورشید فهمیدم
تو را در بارش آرامش باران صدا کردم
صدا کردم صدا کردم صدایم را غمت لرزاند
تو را نالان ، تو را لرزان تو را از جان صدا کردم
تو می دیدی مرا احساس می کردم چه می خواهی
تو انسان آفریدی... مثل یک انسان صدا کردم
سلام ای پاسخ آوازهای بی صدای دل
سلامت می کنم هر روز و هر شب ای خدای دل
سلامم را تو پاسخ گفته ای با تابش عشقت
دلم آرام شد در ساحل آرامش عشقت
نغمه مستشار نظامی