با صدای بی‌صدا
مث یه کوه بلند
مث یه خواب کوتاه
یه مرد بود یه مرد
با دست‌های فقیر
با چشم‌های محروم
با پاهای خسته
یه مرد بود یه مرد
شب، با تابوت سیاه
نشست توی چشم‌هاش
خاموش شد ستاره
افتاد روی خاک
سایه‌اش هم نمی موند
هرگز پشت سرش
غمگین بود و خسته
تنهای تنها
با لب‌های تشنه
به عکس یه چشمه
نرسید تا ببینه
قطره، قطره
قطرهٔ آب، قطرهٔ آب
در شب بی‌تپش
این طرف، اون طرف
می‌افتاد تا بشنفه
صدا، صدا ...
صدای پا، صدای پا ...
شهیار قنبری
آنکه می‌گوید دوستت دارم
خُـنـیـاگر غمگینی‌ست
که آوازش را از دست داده است
ای کاش عشق را
زبان ِ سخن بود
هزار کاکلی شاد
در چشمان توست
هزار قناری خاموش
در گلوی من
عشق را
ای کاش زبان ِ سخن بود
آنکه می‌گوید دوستت دارم
دل اندُه گین شبی ست
که مهتابش را می جوید
ای کاش عشق را
زبانِ سخن بود
هزار آفتاب خندان در خرام ِ توست
هزار ستاره‌ی گریان
در تمنای من
عشق را
ای کاش زبان سخن بود
احمد شاملو
بار اول که دیدمت
هدیه ام برایت
چه بود؟
بجز زخم های کهنه !
که دیگر
هیچ رنگی از افتخار با خود نداشتند
زخم هایی که
چکه چکه
حسرت می چکید از آنها!
حیف !
نمی شود دوبار مرد
و این منم
مردی نیمه جان
در میانه جنگی نابرابر
تو با سلاح چشمانت
و من
زخمی و بی سلاح!
تسلیم....افتاده بر خاک!
حمید رسمتی
اولین بار،
که بخواهم بگویم دوستت دارم خیلی سخت است
تب می‌کنم، عَرق می‌کنم، می‌لَرزم، جان می‌دهم
هزار بار،
می‌میرم و زنده می‌شوم پیشِ چشم‌های تو،
تا بگویم دوستـت دارم،
اولین بار که بخواهم بگویم دوستت دارم،
خیلی سخت است.
امّا آخرین بار، آن از همیشه سخت‌تر است،
و امروز می‌خواهم برای آخرین بار بگویم دوستت دارم!
و بعد راهم را بگیرم و بروم..
چون تازه فهمیدم،
تو هرگز دوستم نداشتی!
شل سیلور استاین